കാലത്തിന്റെ പ്രയാണത്തില് എവിടേയോ കൈമോശം വന്ന എന്റെ കൂട്ടുകാര്ക്ക്,
ഞാനും നീയും എന്ന സത്യത്തില് നിന്നും ഞാന് മാത്രമായപ്പോള്,
കൊഴിഞ്ഞ തൂവലുകള്ക്ക് , ഉടഞ്ഞ പളുങ്ക് പാത്രങ്ങള്ക്ക് ,
ചിതറിയ നിറ കൂട്ടുകള്ക്ക് , ഉര്നിറങ്ങിയ കണ്ണുനീര് തുള്ളികള്ക്ക് ,
എല്ലാം നിന്റെ മുഖം ആയിരുന്നു.
കാണാത്ത സത്യങ്ങളെ കാല്പ്പനികത എന്ന് നീ വിളിച്ചിരുന്നു!
രാത്രിയുടെ ഏതോ യാമങ്ങളില് മഴ മുത്തുകള് പൊഴിയുമ്പോള്
ഉറങ്ങാതെ ഞാന് കൂട്ടിരിക്കുമായിരുന്നു,
നിന്റെ ഓര്മ്മകളുമായി!!
അസ്തമയ സൂര്യന് രക്ത കടലില് വീണു മറയുമ്പോള് ,
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങള് പട്ടടകളില് എരിഞ്ഞടങ്ങുമ്പോള് ,
നീ വിതുമ്പുകയായിരുന്നു.
വഴിതെറ്റി വന്ന ഒരു കൂട്ടുകാരനെ ഓര്ത്ത് !
അവന്റെ സ്വപ്നങ്ങളെ ഓര്ത്ത്.!
ഞാനും നീയും എന്ന സത്യത്തില് നിന്നും ഞാന് മാത്രമായപ്പോള്,
കൊഴിഞ്ഞ തൂവലുകള്ക്ക് , ഉടഞ്ഞ പളുങ്ക് പാത്രങ്ങള്ക്ക് ,
ചിതറിയ നിറ കൂട്ടുകള്ക്ക് , ഉര്നിറങ്ങിയ കണ്ണുനീര് തുള്ളികള്ക്ക് ,
എല്ലാം നിന്റെ മുഖം ആയിരുന്നു.
കാണാത്ത സത്യങ്ങളെ കാല്പ്പനികത എന്ന് നീ വിളിച്ചിരുന്നു!
രാത്രിയുടെ ഏതോ യാമങ്ങളില് മഴ മുത്തുകള് പൊഴിയുമ്പോള്
ഉറങ്ങാതെ ഞാന് കൂട്ടിരിക്കുമായിരുന്നു,
നിന്റെ ഓര്മ്മകളുമായി!!
അസ്തമയ സൂര്യന് രക്ത കടലില് വീണു മറയുമ്പോള് ,
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങള് പട്ടടകളില് എരിഞ്ഞടങ്ങുമ്പോള് ,
നീ വിതുമ്പുകയായിരുന്നു.
വഴിതെറ്റി വന്ന ഒരു കൂട്ടുകാരനെ ഓര്ത്ത് !
അവന്റെ സ്വപ്നങ്ങളെ ഓര്ത്ത്.!
No comments:
Post a Comment