തെളിഞ്ഞ ആകാശവും പൊഴിഞ്ഞ മകരമഞ്ഞും മറഞ്ഞു...
ഇനി ഇരുണ്ട മാനത്ത് കരി മേഘക്കൂട്ടത്തിന് താഴെ
മിന്നല് പിണരുകള് ഭൂമിയെ
മിന്നല് പിണരുകള് ഭൂമിയെ
ആവേശത്തോടെ പുല്കുന്ന വര്ഷ കാല സന്ധ്യകള്.
പ്രണയങ്ങള് പൂത്തതും തളിര്ത്തതും പേമാരിയില് ജീവിത സത്യത്തിനു മുകളിലേക് കടപുഴകി.
രാത്രി മഴത്തുള്ളികളാല് താരാട്ട് പോഴിച്ചിട്ടും കുളിര് വാരി പുണര്ന്നിട്ടും നിദ്ര കനിഞ്ഞില്ല..
അസത്യങ്ങളില് സത്യത്തിന്റെ കാഹളങ്ങള് കേള്ക്കുന്നുവോ?
ഇനി ഒരു ഇടവേള അനിവാര്യമാണ്..
കൂടുതല് ശക്തി യോടെ തിരിച്ചു വരാന്...
ഞാനും എന്റെ അക്ഷര ക്കൂട്ടങ്ങളും പുസ്തക താളുകളില് നിന്നും അനന്തമായ ഈ ലോകത്തിലേക്ക്
ചുവടു മാറ്റട്ടെ!
No comments:
Post a Comment